Vanmiddag vreselijke ruzie gemaakt met Mike.
Natuurlijk ging het helemaal nergens over.
Ik merk nu dat het einde in zicht is en ik raak er geirriteerd door.
Ik zit mezelf in de weg,loop steeds moeilijker,kan eigenlijk geen kant meer en zit aan huis gekluisterd.
Ik ben er klaar voor om het hoofdstuk zwangerschap af te sluiten.
Mike hoeft maar iets te zeggen dat me niet bevalt,iets te doen of iets niet te doen en ik spring uit mijn vel!
Arme Mike!
Effe kon ook hij geen begrip meer voor mijn gedrag opbrengen en ik kreeg de wind van voren waarna ik natuurlijk weer jankend,schreeuwend en tierend de trap op stormde.
Hij zei dat ie me zat was en ik zei dat ik hem ook zat was...waarna hij zei dat we dan maar eens goed moesten nadenken over waar deze relatie heen zou gaan....
Hummmm hele foute opmerking natuurlijk wanneer je bijna 9 maanden zwanger bent van je eerste kindje samen.
Verdrietiger en bozer kon ie me niet krijgen op dat moment.
Gelukkig kwam hij er snel op terug want hij bedoelde het natuurlijk niet zo.
Na gepraat te hebben was alles gelukkig weer goed.
Het enige wat het leed nog meer kon verzachten was een stuk taart(die we natuurlijk niet in huis hadden)
Dus Mike naar het Alternatief(restaurant in Hillegom)om te vragen of hij wat taart kon kopen om mee te nemen.
Hij vertelde erbij dat zijn vrouw hoogzwanger was en het echt tijd was voor suiker.
natuurlijk konden ze hem niet weigeren en kwam hij een kwartier later thuis met een doos met heerlijk gebak!!!!
Zucht!!!!Ben blij als het erop zit en we onze kleine jongen in onze armen hebben.
Hoelang duurde dat ontzwangeren ookal weer?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten