leven na de dood

Vorige week was ik overtuigd van mijn kracht.
Ik ben sterk,heb genoeg meegemaakt om stevig op mijn benen te staan.
Soms sta ik op met die gedachte maar de laatste dagen merk ik toch ook wel mijn wankele momenten te hebben.
Afgelopen donderdag zit ik op de begrafenis van opa.
Opa had er geen zin meer in,opa miste oma...Dus ik had vrede met het feit dat voor opa de tijd aangebroken was...
De plechtigheid was mooi maar ik had niet verwacht dat het los maakte wat het los maakte...
Ik zat vooraan en keek naar de witte kist van opa...Er draaide een afschuwelijk(sorry Frans Bauer fans)nummer van Frans....
Ik geef mijn vader die links van me zit een elleboog en zeg"bij mij hoef je dit niet te draaien hoor"...
Mijn vader zegt"bij mij ook niet"..
Dan zegt hij ineens "maar zo hoort het ook niet he?ik hoor eerst te gaan".
dat was dus bijna niet zo zeg ik dan zonder na te denken....Ik breek daar te plaatse en begin te janken als een baby.
In mijn achter hoofd voel ik schaamte want straks denken ze nog dat ik huil omdat ik het nummer van frans zo ontroerend vind...
Ik huil om een hele andere reden.Even zit ik op mijn eigen begrafenis.
Mijn vader en mijn moeder aan één kant,mijn broer aan de andere...

De hele dag voel ik me totaal uitgeknepen..ben zo vreselijk moe dat ik de hele middag wel kan slapen.
Dagen moet ik hier van bijkomen.....

Mijn broer word papa..zijn meisje is 21 maanden in verwachting van een jongetje.
Ik kan niet wachten tot hij er is.
Ik ben blij voor ze echt waar....
Toch maakt hun aanwezigheid bij mijn bepaalde emoties los.
Emoties die niet los staan van de gedachten en herinnering van mij happend naar lucht,verstijft in een lijf dat aan het afsterven is en zo stijf als een plank word...
herinneringen aan mij liggend voor die echo waarop een kloppend hartje te zien is van een piep klein mensje dat ergens in de hoekje zit waar het niet moet zitten....
Hoe blij ik ook ben voor hun en hoe blij ik ook ben dat ik tante word....het maakt telkens iets in mij los...
De blijdschap van opa en oma om hun nieuwe kleinkind(en terecht natuurlijk)....
Ik voel me schuldig dat ik me zo voel maar ik maak telkens weer de dingen mee die ik wil vergeten...in mijn hoofd.

Mijn nachten zijn nog drukker dan mijn dagen.In de nacht vlucht ik voor al mijn boze geesten..
de ene droom gaat over in de andere...in ieder droom weer een andere achtervolging,een andere angst om mijn kind kwijt te raken...

Ik google en ben op zoek naar mensen die hetzelfde mee gemaakt hebben als ik...
mensen die de dood in ogen hebben gekeken en daar ook echt getuigen van geweest zijn...
In shock raken na ruim 2 liter bloedverlies en nog precies kunnen vertellen wat dat met je lichaam doet...wat je voelt ,wat er door je heen gaat....
Ik lees verhalen over mensen die bewusteloos raken tijdens een shocktoestand...ik lees prachtige bijna dood ervaringen...hahaha....ik heb hele andere herinneringen die alles behalve prachtig zijn..
Ze zeggen dat je lichaam precies hetzelfde doormaakt tijdens een shocktoestand als tijdens het stervensproces.....Als dit is wat je voelt als je dood gaat dan mag je me plat spuiten.

In mijn beroep zie ik regelmatig wat het stervensproces doet met mensen..hoe ze eruit zien wanneer het leven uit ze weg trekt.
Michael omschreef wat hij zag toen hij naar me keek toen ik wegzakte.....
de rillingen lopen over mijn rug als ik dat hoor...
De grijze kleur op mijn gezicht, mijn spitse neus, mijn ingevallen gezicht.....
is dit niet wat ik regelmatig zie??

Er komt een tijd dat ik dit ver in mijn herinnering weg stop dat weet ik ook wel.
Ik ben aan het verwerken...dat weet ik ook wel...

Er zitten ook mooie kanten aan deze ellende.
Ik kijk naar mijn gezin en ze vervullen me vol liefde en ontroering.
Mijn kind maakt zoveel bij me los dat het me doet huilen...
Zo vreselijk dankbaar ben ik voor wat ik heb en soms voel ik me schuldig dat ik zo in de war ben...
Het is toch allemaal duidelijk als wat?het is toch zo simpel?
Ik ben er nog en ik heb mijn gezin en ik hou zielsveel van ze en zij van mij...Iets mooiers bestaat niet toch?

mijn heerlijk avondje

Soms heb je wel eens een dag die je het liefst zo snel mogelijk wilt vergeten.
Met tegenzin in mijn lijf ging ik naar de BHV cursus vanmiddag.
Bah,vreselijk die rollenspellen.Dat is dus echt niks voor mij maar ja het is niet anders.

Na de cursus moesten er nog boodschappen gedaan worden.
Met een kofferbak vol tassen reden we richting huis toen....Klap!!!...Een hele fijne klapband.
Tja al die boodschappen uit die kofferbak slepen,deze op straat zetten om zo bij je reserve band te komen.
Nergens een gevaren driehoek te vinden...heeeeel fijn en o ze veilig en verantwoord.
Gelukkig heb ik een handige man is is de band zo verwisseld.

Eenmaal thuis aangekomen is er geen plek voor de deur.
Wat doen we altijd? We zetten de auto even op de oprit van de buurman om de auto leeg te halen en verplaatsen vervolgens de auto naar een plek verderop in de straat.
k doe mij portier open,laat hem even los en de wind doet de rest.....Bam...zo tegen de bumper van de nieuwe auto van de buurman.
O,nee...een hele pit in die bumper.

Wat een avond was dit weer.
Gelukkig is mijn buurman vrij relax(we hebben wel wat zeikerige buren in de straat)
morgen bij daglicht maar echt even de schade bekijken....gaan we de rest wel even regelen via de verzekering.

zonder schoenen naar de ikea

Vandaag was een drukke dag.
mike ging het wastafelmeubel installeren en dat gaf een hoop rommel.
Natuurlijk ging niet alles volgens plan en was hij langer bezig dan gehoopt.
Tja we wilde nog even naar de Ikea om wat spulletjes te kopen dus het was weer een strak schema.
Nathan voelde goed aan dat het wat rommelig in huis was en gedroeg zich de hele dag als een enorme boef.
Alles werd door het huis gegooid en toen Mike eenmaal klaar was,gedoucht had en ik de meeste rommel weer opgeruimd had trok ik snel nathan zijn jas aan...Mike pakte hem over en hup snel de deur uit naar de Ikea..
Tja het is soms echt een goed werkend geheel.

eenmaal bij de ikea aangekomen kijk ik achter me naar Nathan en zag toen zijn voetjes.....in plaats van 2 schoentjes zag ik 2 pantoffeltjes.......
2 pantoffeltjes met 2 blote voetjes erin...

Ineens zag ik in flits die reclame van de Andrelon voor me..hahaha die van dat slordige mens waarbij nooit iets helemaal af is.
dan sleurt ze haar kinderen over straat met pyjama nog aan en...pantoffels.

mike en ik moesten er vreselijk om lachen,helemaal toen nathan door de Ikea gleed op die sloffen op die gladde vloer.
Tja soms is het leven zo druk dat we gewoon vergeten onze schoenen aan te doen.

dag sinterklaasje

Die sinterklaastijd duurt toch langer dan ik me kan herinneren.
Ik moet dan ook eerlijk bekennen dat ik blij ben als die tijd weer voorbij is.
mijn kind denkt namelijk dat er iedere dag iets in zijn schoen zit en gaat in de ochtend driftig op zoek naar een kadootje.
Dit levert wel eens hilarische momenten op.
Zo ook vanmorgen.
Bij het wakker worden zegt nathan al"kadootje kijken beneden?"....waarop ik probeer uit te leggen dat sinterklaas niet iedere dag langs komt omdat er veel meer kindjes zijn die een kadootje moeten krijgen.
Sinterklaas kan gewoon niet iedere nacht in Hillegom zijn.
heel gek is dat hij wel begrijpt wanneer ik zeg dat er misschien wel een kadootje in zijn schoen zit maar het niet begrijpt wanneer ik zeg dat er niks in zijn schoen zit....

Dus Nathan komt beneden en begint door de kamer te struinen en fluisterd zacht...Oohhh kadootje.....
Hij zoekt zijn schoen maar kan hem niet vinden.
Op tafel ligt een omgevallen fotolijstje,zo,n lijstje dat je dubbel kan vouwen en waar 2 fotootjes in kunnen.
Deze hebben de katten vannacht omgegooid.
Op een afstandje lijkt het een doosje en vol goede moed loopt nathan op dit doosje af en zegt..ooohhh kadootje openmaken.
Van binnen moet ik vreselijk lachen maar tegelijkertijd ben ik vertederd door zijn onschuldige blik wanneer hij met zijn kleine vingertje het lijstje openmaakt.

Ik probeer uit te leggen dat het foto's zijn van mijn opa en oma.
Ik zie hem kijken en denken...jouw opa en oma?Hoe kan dat nou?Ik heb toch alleen opa en oma?
Hij snapt er niet zoveel van terwijl hij de foto's bekijkt.Ze lijken helemaal niet op opa en oma...

Snel weet ik zijn gedachten op het kadootje van gisteren te brengen,een sticker boekje.(stickers zijn op het moment helemaal in bij nathan en hij plakt ze overal op.
Pfffoe ook weer opgelost.

Drakenbaby

Vanmiddag liepen we door Hillegom.Ik achter de buggy,Nathan naast me...
Nu gaat dat best goed want hij blijft aardig in de buurt,maar wanneer je dan langs een speelgoedwinkel loopt dan is de verleiding toch wel erg groot om naar binnen te wippen.

Ik achter Nathan aan de winkel in....Nijntje mama...woezel en pip mama.....nog een nijntje...en nog één....
Zo staan we nog een beetje,maar meneertje word steeds drukker en wilt steeds meer aanraken,dus tijd om in te grijpen.
Nathan we gaan nu de winkel uit!

"Nee niet mama"...."Ja Nathan we gaan NU weg!"..."Nee mama niet!!"

Dus ik Nathan in de buggy zetten...hahahah dat dacht mama...
Nathan verzet zich hevig en de buggy valt bijna om....effe krijg ik zo'n flasgback uit "Super nanny"..met zo'n krijsend monster waarvan we allemaal zeggen"wat een rotkind"..

Met rode wangen en zo min mogelijk geluid prop ik mijn kind in de buggy.....

Pfffffffff.......onderweg zingt nathan luidkeels poesje miauw van t begin tot t eind...
Ik moet een beetje lachen van binnen.

consultatiebureau drama

Vanmorgen moesten we naar het consultatiebureau.Ik was erg benieuwd....
Daar aangekomen zat Nathan al gauw lekker te spelen met al dat leuke spul dat ze daar hebben.
Nathan riep constant"lekker spelen"hahaha..

eenmaal aan de beurt werd het minder leuk.
Nathan wou niet met de blokjes spelen zoals de mevrouw graag wilde zien....ook het autootje gooide hij op de grond.
Onze kletskous zei nu alleen nog maar"o nee"..."o nee" en trok me van de stoel af.."mama eraf"..
Nee hij vond het niet leuk om daar zo in zijn pamper in de spotlights te staan.

nathan werd steeds bozer en begon te huilen...
De mevrouw vroeg mij om met een bal te rollen zodat ze kon zien hoe hij erachter aan zou lopen...hahaha...ja dat dacht die mevrouw..
"o nee!!!"...niks achter de bal aan lopen...niks bouwen met blokjes....niks spelen met een auto..."o nee!!"

De blokjes vlogen zowat door de kamer en ik kreeg toch wel een beetje schaamrood op mijn wangen.
Dat doet hij nou anders nooit mevrouw.
Hij stond maar bij de deurkruk en wilde weer "lekker spelen"...

de mevrouw vroeg of hij al veel woordjes gebruikte en hoeveel dan wel..
Tja te veel om op te noemen maar helaas kwam hij daar niet verder dan "o nee" en "mama eraf"
aangezien mevrouw niet getuigen was van zijn fantastische woordenschat werd er in de computer ingevuld: zeker 3 woordjes....
Dat hij al het hele liedje "poesje miauw" kan meezingen werd niet meegenomen in zijn half jaarlijkse keuringsrapport.

Mevrouw wild hem verder niet onderzoeken uit angst dat hij de hele boel zou afbreken(letterlijke woorden)..

Ook werd mij aangeraden de volgende keer een half uur eerder te komen zodat hij kon wennen.
hahaha....wennen waaraan?bekeken en gekeurd worden?

de volgende keer mag papa er vrij voor nemen en mag die eens gezellig mee naar het consultatiebureau.pfffffff nu eerst effe op de bank liggen!!

sinterklaas

Ja ,ja sinterklaas is alweer bijna in het land en dat betekend dat we vast gaan oefenen met de sinterklaasliedjes....
Dus mama zingt "sinterklaas kapoentje"en Nathan zingt ieder laatste woord van de regel..(dik gedrukt.)
Dus "sinterklaas......KAPOENTJE"........."gooi wat in mijn....SCHOENTJE"......"gooi wat in mijn.....LAARSJE"...."dank u........WEL"....
Hhahahahaha wat heb ik toch een beleeft kind hahahaha