Vanaf maandag is Nathan verkouden en ik moet zeggen het is de lastigste week tot nu toe.
Jengelen,alleen maar willen drinken aan de borst,en oververmoeid omdat hij overdag vaak niet in slaap komt.Normaal vind hij het heerlijk om geknuffeld te worden maar nu weet ie het even niet meer volgens mij.
Het is dan ook zo vreselijk zielig om dat gesnotter te horen en dat geslik...dat droge keeltje.
Kijk wij nemen nog eens een droppie he?Maar zo'n pijnlijk keeltje en dichte neusje waar vervolgens alleen maar zoutoplossing in mag(wat pas na een paar dagen wat doet)..tja daar word je niet vrolijk van.
Nou moet ik zeggen dat hij zich er als een beer doorheen slaat hoor en zijn eerste lachjes komen er niet later door.
het is alleen zo zielig om dat gekreun uit die kinderwagen te horen komen en dat gespartel met die armen en beentjes te zien.
Hopelijk gaat het snel voorbij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten