Soms kijk ik naar Nathan en mijn hart maakt een klein sprongetje...
Mijn hart word zo zacht als pudding en ik word overmand door een soort verliefdheid.
Zoals hij soms naar me staart of wanneer hij ligt te slapen.
Wanneer hij huilt en wanneer hij bij me drinkt en van die lieve geluidjes maakt van genoegen.
Wanneer mensen zeiden dat hun kind het beste is dat ze ooit is overkomen,voelde ik daar niks bij.
Nu weet ik beter...Nathan is naast mijn liefste man het allerbelangrijkste in mijn leven geworden.
De 2 belangrijkste mannen in mijn leven....mijn gezinnetje.
Wanneer mensen hun leven gaven voor hun kind,begreep ik dat enigszins maar echt voelen kon ik het niet...nu weet ik beter want wie aan mijn kleine man komt komt aan mij en ik zou 100x mijn leven voor hem geven.
Het is alsof mijn leven nu pas compleet is ookal heb ik voordat Nathan er was niets gemist.
Nu zou ik me geen ander leven kunnen voorstellen en is het alsof hij er altijd is geweest.
Iedere dag veranderd hij weer..een maatje groter..een nieuw geluidje...een andere blik in zijn ogen...
Wat een rijkdom is het om moeder te zijn en wie had ooit gedacht dat ik dat zou meemaken.
de meeste mensen die mij al wat langer kennen hadden niet gedacht dat deze rol mij zou passen.
Die meid die de wereld rondreist en geniet van alle vrijheid.
maar door Nathan voel ik me pas echt vrij.
Het is alsof ik opengevouwen word alsof ik een propje papier ben...gladgestreken en open.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten