de eerste dagen thuis

We zijn bijna een week verder en het gaat goed met kleine Nathan.
Hij begint goed te groeien(dankzij de goede begeleiding van onze super-kraamhulp Debby)en is bijna weer op zijn geboortegewicht van 3880gram.

De afgelopen paar dagen waren erg zwaar.Veel voeden,kolven en bijvoeden.Een ritme dat nog gevonden moet worden en veel slapenloze nachten.
Vannacht heeft ie zich voor het eerst een beetje aan het schema gehouden en hebben we toch nog in totaal zo'n 6 uurtjes geslapen..Hoera!!!Want het waren er 2 a 3 dus wij waren allang blij.

Je ziet hem nu al veranderen en ik begin al zijn trekjes te herkennen.Al zijn geluidjes en kreuntjes...
Ik had nooit gedacht dat hij mijn hart zo zou doen verweken..zucht!!!!!

Mijn zwangerschap ging niet vanzelf en het was zwaar...daardoor vond ik het soms moeilijk echt voor te stellen hoe het zou zijn om mama te zijn.
Nu zou ik niet meer zonder hem kunnen..wat is dat bijzonder.

papa is supertrots op zijn kleine wurm en af en toe zie je gewoon de verliefdheid er vanaf stralen.
Hij doet zo zijn best om de beste papa te zijn die je je maar wensen kunt.
Luiers verschonen,mama helpen met kolven(Mhoeee..),boodschappen doen,opruimen en vooral erg lief zijn voor ons.
Ik vind dat papa ook wel een perskado verdient want zo'n bevalling is niet niks..ook niet voor papa's op de zijlijn!
Dus papa..ik ben trots op je!!!

Morgen is Debby voor het laatst en ik ga haar echt missen.
Ze heeft ons huisje heerlijk schoon gehouden(schoner dan ik het zelf normaal heb...)en ons vooral fantastisch begeleid.
dan moeten we het zelf gaan doen op eigen krachten.
Papa gaat morgen t/m vrijdag weer werken(daarna 2 weekjes samen vrij)en ik ga hem missen.
Volgens mij kan papa alleen nog maar denken aan zijn kleine Nathan.