Huhh?

Nathan in zijn maxi-cosi....
Wanneer nathan zo'n blik heeft is het net alsof ik naar mijn eigen babyfoto's kijk.
Zulke grote en verbaasde ogen.

Nathan's ritme

Steeds meer ga ik het ritme van Nathan leren kennen en dit maakt de dag wat makkelijker.
Ook heb ik ondekt dat hij het fobspeentje dat ik hem gaf gewoon niet fijn vind.
Het is een difrax speen en die van bibi vind hij gewoon fijner.
Nu kan zijn zuigbehoefte dus gewoon bevredigd worden door een speentje i.p.v mijn borsten.
Dit scheelt een hoop energie en een overvolle buik voor Nathan...hahaha

Vanavond in badje gegaan,slaapliedje zingen en naar bed.
O.k het was alsnog wel 21:00 uur maar goed het gaat steeds beter.
Nu afwachten of meneertje ook slapen gaat.
de babyfoon is aan en het is tot nu toe stil dus so far,so good...

Verder ging het vandaag als een trein.Hij heeft voldoende geslapen dat was aan hem te merken.
Geen oververmoeide baby die uiteindelijk helemaal niet meer in slaap kan komen en gaat jengelen,maar een tevreden baby die krijgt wat hij nodig heeft.

Een hele fijne dag dus!

vraag en aanbod

Dat hele vraag en aanbod verhaal is geen makkie.
Sommige dagen wil Nathan alleen maar bij me drinken en ik voel me dan net Berta 3.
Hij lijkt dan onverzadigbaar net als zijn papa dat kan zijn.

Ze zeggen dat het goed is om goed te luisteren naar de tekenen van je kindje dat hij wilt eten.
het draaien van zijn hoofdje,het sabbelen op zijn handjes,smakgeluidjes en soms ook huilen...
maar als je kindje dat soms de gehele dag doet en je niets anders meer doet dan zitten met een kind aan je borst dan ben je het wel eens een beetje zat.
Dan moet ik even heel diep zuchten en proberen de humor erin te zien.

het lastige is dat hij dan ook weinig slaapt en dan vervolgens oververmoeid raakt en niet meer kan slapen en juist dan alleen nog maar wilt eten.....Soms denk ik dat hij dan helemaal niet meer goed weet wat hij wilt.

Nathan groeit echt als kool en weegt nu al ruim 5 kilo....heeft mt 56 ,bijna 62 en mt 2 van luier.
Toch word er gezegd dat je niet teveel borstvoeding kunt geven.
Het is nou eenmaal vraag en aanbod......

Ben wel heel benieuwd wat ze 10 mei op het consultatie bureau zullen zeggen......

Nathan en ik

Soms kijk ik naar Nathan en mijn hart maakt een klein sprongetje...
Mijn hart word zo zacht als pudding en ik word overmand door een soort verliefdheid.
Zoals hij soms naar me staart of wanneer hij ligt te slapen.
Wanneer hij huilt en wanneer hij bij me drinkt en van die lieve geluidjes maakt van genoegen.

Wanneer mensen zeiden dat hun kind het beste is dat ze ooit is overkomen,voelde ik daar niks bij.
Nu weet ik beter...Nathan is naast mijn liefste man het allerbelangrijkste in mijn leven geworden.
De 2 belangrijkste mannen in mijn leven....mijn gezinnetje.
Wanneer mensen hun leven gaven voor hun kind,begreep ik dat enigszins maar echt voelen kon ik het niet...nu weet ik beter want wie aan mijn kleine man komt komt aan mij en ik zou 100x mijn leven voor hem geven.

Het is alsof mijn leven nu pas compleet is ookal heb ik voordat Nathan er was niets gemist.
Nu zou ik me geen ander leven kunnen voorstellen en is het alsof hij er altijd is geweest.
Iedere dag veranderd hij weer..een maatje groter..een nieuw geluidje...een andere blik in zijn ogen...

Wat een rijkdom is het om moeder te zijn en wie had ooit gedacht dat ik dat zou meemaken.
de meeste mensen die mij al wat langer kennen hadden niet gedacht dat deze rol mij zou passen.
Die meid die de wereld rondreist en geniet van alle vrijheid.

maar door Nathan voel ik me pas echt vrij.
Het is alsof ik opengevouwen word alsof ik een propje papier ben...gladgestreken en open.

wat een dag

Gisterenmiddag hadden we een fotoshoot met Nathan in haarlem.
Toen we met 34 weken zwangerschap zo'n mooie reportage hadden gehad bij less is more fotografie in haarlem besloten we na de geboorte terug te komen met nathan.

Nou wat een onderneming zeg....
Onze dapperheid werd geprezen om met zo'n klein ventje een fotoshoot te laten doen..en terecht.
Onderweg naar haarlem lag meneertje heerlijk te slapen in de auto en eenmaal aangekomen was ie knock out.
voor dat we weg gingen kreeg hij zijn eerste afgekolfte flesje melk(zo wist ik zeker dat ie genoeg gedronken had voordat we weg gingen..)en natuurlijk een schone luier.
de eerste foto's was met kleertjes aan...zo schattig slapend.
natuurlijk is het mooi om daarna in zijn nakie wat foto's te maken.
Nou was het daar lekker warm en had Annelies een lekker zacht rood kleed neergelegd.....waar nathan op kon liggen......

Wat te verwachten was is dat nathan dacht"lekker zacht aan mijn billen.....ik ga denk ik eens lekker poepen.."
Ach wat wil je ook met zo'n kleintje..dus wij hem verschonen.
Nou vind ie dat nooit zo leuk en er zit bij hem altijd een voeding vast aan het verschonen dus Nathan kreeg honger!(ondanks die 140cc melk uit de fles een uur daarvoor)
Dus janken!!!.......Niks meer mee te beginnen dus...Nathan wil ETEN!!!

Dus mama Nathan aan de borst gelegd,maar hij bleef maar verdrietig..Hij was het nu al een beetje zat maar we wilde natuurlijk nog wat mooie foto's maken..(vreselijke ouders he??)
Af en toe een speentje erin bleek te helpen.
Na Papa 3x onder geplast te hebben en uiteindelijk prachtig geposeerd te hebben toen ie eenmaal de smaak te pakken kreeg(+een paar mooie huil foto's)waren we 2 uur later klaar.

We waren echt kapot toen we thuis kwamen...en arme Nathan ook.
Die heeft de hele avond en nacht prima gepit.

Alleen papa en mama niet zo goed geslapen.
We dachten dat het wel handig zou zijn om in de nacht 1 borstvoeding te vervangen door een afgekolft flesje.Zijn we wat sneller klaar en kunnen we wat sneller weer gaan slapen...hahaha...nou niet dus.
Nathan slurpje het flesje binnen no time naar binnen en bleef honger houden.Zijn maagje kon het niet zo snel registreren en hij had HONGER!!!!
ook miste hij dat momentje met mama waarbij hij dan uiteindelijk op mijn borst in slaap valt....nu was ie klaar en klaar wakker.
Uiteindelijk sliep ie pas 1,5 uur later(en wij uiteindelijk ook)en ik voelde me vreselijk gemeen.
Alleen om het ons makkelijk te maken moest hij maar genoegen nemen met een rubberen speen i.p.v mama...
Ook ik vond het eigenlijk vreselijk en het voelde zo afstandelijk.(nooit gedacht dat ik zo pro borstvoeding hippie zou worden hahaha)
mama was ook niet blij..en Nathan kreeg uiteindelijk bij mama nog een toetje waarna hij eindelijk rustig in slaap viel.

Wat moeten we toch veel leren!

te weinig uren in een dag

Sinds de geboorte van Nathan zitten er te weinig uren in een dag heb ik gemerkt...
Iedere ochtend denk ik laat ik eens gaan douchen en ontbijten en realiseer me dat het al bijna middag is.
Wat heb ik dan gedaan die hele ochtend....Nathan voeden,Nathan's krampjes wegwerken en Nathan verschonen...wassen,opruimen,stofzuigen en vooral nog eens wassen....
Dan weer Nathan voeden en o ja ik moest nog ontbijten.

Terwijl ik Nathan afsta aan Mike de officiele krampjes wegwerker...ga ik eindelijk ontbijten.
terwijl ik mijn brood klaar maak merk ik dat mijn borst nog half uit mijn shirt hangt...hahaha
Ze hangen er de laatste weken vaker uit dan erin.

Dan besluiten we nog effe weg te gaan...we pakken alles in en stoppen Nathan in de maxi-cosi.
We rijden effe naar Lisse waar we vervolgens wéér een pak kraamverband halen,wat extra sokbroekjes en slaappakjes halen...
We drinken een kopje koffie en thee,eten wat gebak en rijden vervolgens weer naar huis.
Nathan ligt rustig te pitten terwijl we dat alles doen.

Thuis aangekomen is het tijd om te verschonen en om te voeden...krampjes wegwerken en Nathan in bed leggen voor een dutje.
We zitten beneden met 1 oor luisterend naar de babyfoon.
Zo af en toe horen we wat gebrabbel en een paar schelle schreeuwgeluidjes...huilt ie nou?nee volgens mij niet.
Mike gaat effe spieken en Nathan kijkt naar zijn eigen hand,klaarwakker in zijn bedje...het lijkt wel of hij een gesprek je heeft met zijn handjes...slapen?nee daar heeft ie geen zin in.

Nu is het 15:00uur geweest en eigenlijk hebben we nog geen reet gedaan vandaag...toch geniet ik van deze dagen.....De dagen met onze kleine Nathan zijn heerlijk.

moederliefde

Vannacht had ik een droom...nou ja,eigenlijk een slechte droom,een nachtmerrie...
Ik droomde dat ik Nathan terug moest geven.
Terug aan wie?dat weet ik niet...ik weet alleen dat ik hem weer af moest staan.
Ik viel op mijn knieën en dacht dat mijn hart in stukken gescheurd werd.Ik heb zo gehuild in die droom....wat een pijn in mijn hele lichaam.
Rare droom en misschien ook weer verbonden aan die 2 keren dat ik mijn droom kwijtraakte...
Deze keer is hij er echt en het idee dat ik hem kwijt zou raken is ondragelijk...
Moederliefde...zo voelt dat dus!!

ETEN

Nathan ligt bij papa op schoot.
Vanaf een uurtje of 4 vanmiddag is meneertje al bezig met zijn honger te stillen.
Volgens mij zijn we op een zogenaamde regeldag beland.
Op een regeldag wil zo'n kindje alleen maar drinken omdat hij groeit en op die manier zorgt hij ervoor dat ik weer voldoende melk aanmaak.
Ik heb het idee dat ik al de hele middag en avond Klara ben en ik begin een beetje moe te worden.
Zo rond een uurtje of 9 begon ik eindelijk zelf aan mijn avondmaal die vervolgens voor de helft koud geworden was omdat ik met Nathan in draagzak als een soort kangaroo aan het rondlopen was door de huiskamer....(helpt goed,is meteen stil...jammer dat mijn huiskamer zo klein is)

Zo af en toe lukt het om het mannetje in slaap te krijgen,zo nu en dan met een speentje die hij eigenlijk niet wilt en steeds uitspuugd.
Wanneer ik hem dan in bed leg of op welke plek dan ook,is het brullen geblazen.
Hij realiseerd zich dan dat hij honger heeft en wilt weer eten!!!ETEN!!!OF ANDERS.........

Arm kind heeft walletjes onder zijn ogen want voeden is vermoeiend ook voor hem,maar ja..hij heeft HONGER!!!

Ik weet dat dit weer een fase is die wel weer over gaat(wanneer hij uitgegroeid is....over 18 jaar)

Morgen hebben papa en mama ook wallen onder hun ogen maar ja....over 18 jaar zijn we toch oud en lelijk!

baby avontuur

Wat hebben we toch een lekker jochie.
De rust zelf...
Vandaag naar haarlem geweest met de trein en meneertje heeft weer heerlijk geslapen in de wagen.
We hebben effe een broodje gegeten bij fortuin op de grote markt en vervolgens weer teruggelopen.
Wat me opvalt nu met die bolide is dat het lang niet overal baby bestendig is.
Iets waar je anders eigenlijk nooit op let valt nu op.
Er zijn bijna geen restaurants te vinden waar je bijvoorbeeld je baby kunt verschonen....Verder zijn de restaurants vaak ook niet kinderwagen bestendig en moet je het halve restaurant verbouwen voordat je ergens kunt gaan zitten.
Lopen met zo'n wagen in een opgebroken straat in de stad....
Lopen bij ons in de straat op de dag de de vuilnis containers leeggehaald worden.....(door 1 straat lopen moeten we 5x oversteken omdat we er niet meer door kunnen.)
De lift bij het station waarvan de deuren niet open gaan en we vervolgen met de trap naar beneden moeten met de kinderwagen.....

Ik merk dat ik rustiger word met hem om me heen en dat de wereld om me heen alleen maar haast heeft.
Zelf had ik ook altijd haast....rennend door de winkelstraat met mijn boodschappentassen...
Onbewust van alle andere om me heen....

Nu loop ik met mijn kinderwagen rustig door de straat te struinen en vliegt iedereen langs me heen met hun boodschappentassen.

Eenmaal thuis gekomen van ons avontuur in haarlem,is Nathan nat...hij moet verschoond worden en heeft honger.Dikke natte tranen biggelen over zijn wangetjes..wat voel ik me een gemene mama....
Tot op zijn rug is ie vies..arme Nathan.....dus hup samen met papa onder de douche en gauw eten bij mama.....
De volgende keer maar goed voorbereiden en uitzoeken waar we Nate kunnen verschonen.....

mijn nieuwe titel

Nathan heeft last van krampjes....
Zoooo zielig.
Ik weet het,elke baby krijgt last van krampjes dus ik ben vast niet de eerste mama die zich daar druk om maakt.
Ik zie het al...ik word ook zo'n mama...
Ieder dingetje moet vast gelegd worden.
Ieder boertje,iedere vieze luier moet op de film.
ieder voetje of handje moet afgedrukt worden in gips....
Iedere foto ingeplakt....

Nooit gedacht dat ik zo zou worden,maar je ziet maar.

Ik maak me zorgen om ieder krampje,
Ik maak me druk om iedere roekeloze bestuurder op de weg terwijl mijn mannetje op de achterbank in zijn stoeltje zit.
Ik ruk zijn kop eraf als ie ons aanrijd!!!!

Leuk wat zo'n kleintje met je doet..Je wereld veranderd en je zult nooit meer dezelfde zijn.
Ik besef dat ik een nieuwe titel voor het leven heb gekregen...Mama!

eerste dagje uit

Vandaag was Nathan eerste dagje uit.
een klein uitje naar Noordwijk.
Effe een kleine wandeling door de winkelstraat en wat boodschapjes doen(luiers!Heel veel luiers!!)
hij heeft in die 2 uur dat we weg geweest zijn geen kick gegeven...alleen maar heerlijk geslapen in de wagen.
Zodra hij in het autostoeltje zit is ie weg...

Ik moet zeggen,het is(nog...)een rustige,tevreden baby,
tuurlijk huilt Nathan ook,wanneer hij honger heeft of last van krampjes want dat heeft ie vaak,maar dan zou ik ook gaan janken.

verder is het gewoon een drol!

Nathan update

Hoera weer een nacht redelijk geslapen.
na 2 brakke nachten was dat echt heerlijk!!!

Nathan heeft veel last van krampjes en daardoor komt ie moeilijk in slaap.Zoooo zielig!!!
Gisteren cinababy van vsm geprobeerd en misschien was het gewoon mazzel maar hij heeft goed geslapen.

Gisteren voor het eerst zonder kraamhulp.Ik mis haar wel omdat het zo gezellig was in huis maar aan de andere kant ben ik ook wel blij om "alleen"tijd te hebben met mijn ventje.
Het voelt helemaal goed.
Ik dacht dat ik het eng zou vinden die verantwoordelijkheid maar ik vind het helemaal geweldig en het voelt heel natuurlijk.

Wie had dat ooit gedacht??

Gisteren zijn we samen onder de douche geweest.Debby had me uitgelegd hoe ik dat het best kan doen als ik alleen ben en hij vond het heerlijk.
In de middag toen Michael thuis kwam zijn we effe een stukje de straat in gelopen.
heel gek zo voor het eerst achter de wagen.
Ik kwam niet verder dan halverwege de straat en ik was al kapot.
dat word langzaam opbouwen.
Het gaat goed met me maar dan merk je toch wel hoe zwaar je lichaam het te verduren heeft gehad.

Michael moet vandaag nog werken en dan is ie 2 weken vrij.Heerlijk met zijn drietjes genieten van het zonnetje en elkaar!

de eerste dagen thuis

We zijn bijna een week verder en het gaat goed met kleine Nathan.
Hij begint goed te groeien(dankzij de goede begeleiding van onze super-kraamhulp Debby)en is bijna weer op zijn geboortegewicht van 3880gram.

De afgelopen paar dagen waren erg zwaar.Veel voeden,kolven en bijvoeden.Een ritme dat nog gevonden moet worden en veel slapenloze nachten.
Vannacht heeft ie zich voor het eerst een beetje aan het schema gehouden en hebben we toch nog in totaal zo'n 6 uurtjes geslapen..Hoera!!!Want het waren er 2 a 3 dus wij waren allang blij.

Je ziet hem nu al veranderen en ik begin al zijn trekjes te herkennen.Al zijn geluidjes en kreuntjes...
Ik had nooit gedacht dat hij mijn hart zo zou doen verweken..zucht!!!!!

Mijn zwangerschap ging niet vanzelf en het was zwaar...daardoor vond ik het soms moeilijk echt voor te stellen hoe het zou zijn om mama te zijn.
Nu zou ik niet meer zonder hem kunnen..wat is dat bijzonder.

papa is supertrots op zijn kleine wurm en af en toe zie je gewoon de verliefdheid er vanaf stralen.
Hij doet zo zijn best om de beste papa te zijn die je je maar wensen kunt.
Luiers verschonen,mama helpen met kolven(Mhoeee..),boodschappen doen,opruimen en vooral erg lief zijn voor ons.
Ik vind dat papa ook wel een perskado verdient want zo'n bevalling is niet niks..ook niet voor papa's op de zijlijn!
Dus papa..ik ben trots op je!!!

Morgen is Debby voor het laatst en ik ga haar echt missen.
Ze heeft ons huisje heerlijk schoon gehouden(schoner dan ik het zelf normaal heb...)en ons vooral fantastisch begeleid.
dan moeten we het zelf gaan doen op eigen krachten.
Papa gaat morgen t/m vrijdag weer werken(daarna 2 weekjes samen vrij)en ik ga hem missen.
Volgens mij kan papa alleen nog maar denken aan zijn kleine Nathan.

Nathan John Higson

Eindelijk,daar is ie dan!!!

Nathan John Higson.
3880 gram en 52 cm lang.

en wat is ie mooi!!!Maar ja dat zegt natuurlijk iedere moeder van zijn eigen kind.

maar jeetje wat een bevalling.....
Woensdagnacht begonnen rond een uurtje of 2.
Rond een uur of 10,half 11 in de ochtend had ik nog steeds maar 2,5 cm ontsluiting maar begon toch wel behoorlijk moe te worden.
De verloskundige stuurde me door naar het ziekenhuis om daar morfine te krijgen.
Nadat ik de morfine kreeg(wat overigens heerlijk was voor een uurtje of 2)schoot de ontsluiting nog steeds niet op.

Rond een uurtje of 5 werd er besloten om de weeën op te gaan voeren met een opwekker maar omdat ik op dat moment al zo moe was kreeg ik een ruggenprik.
Vanaf dat moment was het hemeltje want ik voelde gewoon niks meer en het was gewoon afwachten op de 10 cm onsluiting.

Maar toen kwam het moment om te persen.
Natuurlijk werd de werking van de ruggenprik teruggedraaid naar nul omdat ik mijn persweeën anders niet zou voelen.
Helaas na 40 minuten persen was de gyn ervan overtuigt dat het mannetje niet verder zou komen aangezien hij een zogenoemde sterrenkijkertje was(keek een beetje omhoog/naar voren) i.p.v naar beneden en besloot een vacuum te gaan gebruiken.
Tijdens het persen moest hij hem dan in de juiste richting draaien en hem eruit zien te trekken.
Echt waar..ik heb werkelijk het hele ziekenhuis bij elkaar gegild (echt zo'n oergevoel)

10 minuten later is ie geboren,een prachtige jongen met een enorme blauwe beul op zijn hoofdje...
Zo zielig en een hoofdpijn dat ie had de eerste dag.
De gyn heeft mij vervolgens volledig van voor naar achteren moeten hechten(was eigenlijk OK werk maar hij heeft het zelf afgehandeld)

Nu 2 dagen later zijn we lekker thuis(3 zakken bloed later i.v.m met laag ijzergehalte)en kunnen we eindelijk echt genieten van dit mooie ventje.