Hoera het eerste tandje komt door!!!!
Nathan beet vanmorgen op mijn vinger...auw!!!Een scherp tandje.....
Links onder zie ik een klein wit puntje uitsteken.
Opgewonden bel ik Mike op..."Nathan's eerste tandje is doorgekomen!!"
Alsof er een wonder gebeurd is.
Hoe opgewonden kun je worden van iets dat gewoon de natuur is en waar je niks voor hoeft te doen..??Het is nou niet bepaald een eerste woordje of zijn eerste stapje...maar ik ben trots.
hij word groot en ik merk het vandaag aan alles.
Hij brabbelt al de hele dag allerlei klanken die ik nog niet gehoord heb.
Hij onderzoekt alles dat hij in zijn handjes krijgt.
Hij begint te begrijpen wat knuffelen is en legt af en toe zijn hoofd op mijn schouders met zijn armpjes om me heen....
een echt klein mensje ontwikkeld zich in razend tempo.
Sinds ik weer aan het werk ben lijkt het wel als een gek aan me voorbij te gaan.
De tijd gaat snel,veel sneller als voordat we Nathan hadden...
Tja voor je het weet vraagt hij of hij de auto mag lenen (hahah).
BeantwoordenVerwijderenEen kind blijft een wonder.Alles wat zich ontwikkelt en vooral hoe. Het lijkt me geweldig om dat mee te maken. Ik kan heel goed begrijpen, dat je hiervan geniet.
Dus vooral met z'n tweeën blijven genieten van het kleine wonder.
Knuffel Paul