Ik zit achter de lap top klaar om een stukje te schrijven.
Over 1,5 uur vertrek ik naar mijn werk voor mijn eerste werkdag.
Ik kijk in de box naar Nathan die ligt te slapen en bedenk me ineens dat ik hem vanavond voor het eerst niet in zal stoppen.....
Nooit gedacht dat ik me schuldig zou voelen om er niet voor hem te zijn.
Hij heeft de allerliefste papa die hem met net zo veel liefde in zal stoppen als mama en regelmatig doet hij dat al....ach ik weet niet wat het is....
Ik voel ineens traantjes opkomen...stom gedoe....
gelukkig gaat de telefoon,het is Michael om me succes te wensen.
wat houd ik toch veel van mijn 2 mannen.......Saved by the phone!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten