Gisteren vol goede moed naar Amsterdam.
Nee niet naar het museumplein maar naar mijn broer in amsterdam west.
Daar zouden we de wedstrijd kijken op een groot scherm samen met nog wat vrienden.
Onze kleine poepoezela was mee en die vrienden hadden hun kleine meisje mee...Dus gezellig met die 2 kwijlende koters op de bank.
Nathan keek naar een lieve meisje met haar schattige jurkje maar er kon geen lachje van af.
Pas toen de kleine moest huilen begon Nathan te lachen......Stiekem hahaha.....wat erg he die jongens??Altijd lachen wanneer de meisjes moeten huilen.
Rond een uurtje of 8 was het bedtijd...De kleine meid in de slaapkamer en Nathan in de huiskamer.
Word hij dan niet wakker van het geluid????
Nou als hij eenmaal slaapt kan je een bom laten ontploffen zeiden we al...
En ja hoor,rond half 9 was meneertje in slaap en heeft de gehele wedstrijd dwars door al het gejuich heen geslapen...Alle OHH's en AHH's deden hem niks en na een teleurstellend einde moeste we hem wakker maken om weer naar huis te gaan.
Helaas verloren maar wat een spannende wedstrijd!!
Ze hebben inderdaad gevochten als leeuwen en nog nooit heb ik zoveel gele kaarten voorbij zien komen..een echt slagveld.
Maar we gaan gewoon weer door met het normale leven,de oranje gekte is voorbij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten