zondag 28 februari 2010

ben het zóóó zat.

Ben het zat vandaag!!!
3x over mijn nek gegaan en volgens mij is het einde nog niet in zicht...
wat heb ik gegeten???1 boterham en een piepklein bordje salade.
Dit over de gehele dag...ik kan je wel vertellen dat er niks meer in mijn maag te vinden is maar het voelt alsof ik een steen doorgeslikt heb.....zucht!!!

Ik ben het vandaag dus echt helemaal zat!
Ik kon net wel janken hoor want..ik wil eten...ik heb honger en gek genoeg knort zo af en toe mijn maag maar deze is dan zo geprikkeld dat ie niks binnenhoud.

Ik weet dat ik weer zeur,maar ik voel me gewoon zielig vandaag.

donderdag 25 februari 2010

rare dag

Vandaag is een rare dag.
Precies een jaar geleden stortte het vliegtuig van turkisch airlines neer op schiphol.
Zul je denken"wat heb je daar dan mee?"
Hoe erg dat ook was eigenlijk niet zoveel.
Maar precies een jaar geleden op die grauwe,regenachtige dag in februari was ook de dag dat ik met spoed geopereerd werd in het spaarne ziekenhuis.
Mijn eileider werd verwijderd i.v.m een EUG,mijn zoveelste verdriet in die periode.
Het hele ziekenhuis in rep en roer en in de ban van die vliegramp....bij mij speelde er iets heel anders.

Nu een jaar later zit ik hier hoogzwanger,met verlof op de bank.
Vol verwachting klopt ons hart...wachtend op onze zoon.
Wat een raar jaar en wat is het snel gegaan.

Verdriet heeft plaats gemaakt voor geluk.
Toch zal ik die ellende nooit vergeten.Wel verzacht de komst van dit kindje de pijn dat wij geleden hebben.
Ik sta er effe bij stil,maar niet te lang...Er komt een mooie tijd aan!

maandag 22 februari 2010

yoga

Gisteren was de partner les bij zwangerschaps yoga.
Ik moet eerlijk zeggen dat Mike goed heeft opgelet en het allemaal erg serieus nam.
Hij deed goed zijn best en dat was erg leuk om te zien.

Ik denk dat je je als man vaak ook wel erg buitengesloten voelt in zo'n zwangerschap en nu word je dan eindelijk als belangrijk onderdeel in zo'n bevalling gezien.
Je word betrokken en krijgt in ieder geval het gevoel dat je wel degelijk heel erg nuttig bent tijdens die bevalling.
Ik merk wel dat hij het dan wel erg serieus neemt en dat deed me goed.
Mike moest op een gegeven moment achter me zitten met zijn handen om mijn buik heen en die kleine ging me toch tekeer...Erg grappig.

Verder kreeg Mike instructies over hoe hij tijdens de weeën mijn rug kan masseren en hoe hij tijdens het persen mijn rug kan ondersteunen.
Ook gaf de yoga mevrouw nog wat uitleg over hoe zo'n bevalling dan verloopt en wat je ongeveer kunt verwachten,hoewel dat natuurlijk voor iedereen anders is.
Maar voor de mannen wel weer interessant.
Leuk vond ik dat ze nog op het punt"navelstreng doorknippen"kwam.....Ik weet namelijk dat Mike dat doodeng vind en dat eigenlijk helemaal niet wilt doen.
Het idee iets te moeten doorknippen wat uit m'n lichaam komt is voor hem iets "creepy"en bloed is nou eenmaal niet zijn sterkste punt.
Nou ja...alsof zo'n kindje er straks brandschoon uit zal komen..hahaha..."nou die pak ik niet vast hoor,ga hem eerst maar even wassen"hahaha

piekeren

Hoe kan het ook anders......Kwart voor 2 in de nacht en ik ben....WAKKER!!!
Klaarwakker zelfs.
Mike ligt heerlijk naast me te snurken en ik draai maar van mijn ene zij op mijn andere maar geen van twee liggen lekker en ik begin te denken...
Ik kijk op de klok en zie hoe vroeg het nog is en nu kan ik helemaal niet meer slapen.
Die kleine is ook wakker en schopt en duwt in mijn buik,alsof hij weet dat mama niet kan slapen.
Als mama wakker is dan blijf ik ook wakker,hahaha....

Ik doe mijn vest aan en mijn sokken en loop naar beneden en ja hoor..ik zie dat er een kat heerlijk geslapen heeft in de box die al klaar staat in de huiskamer.
Dat word nog wat straks....
Ik weet precies welke van de drie het is geweest,Gizmo...niet de slimste en na al tig keer gewaarschuwd te hebben kijkt ze me nog steeds met zo'n ??blik aan terwijl ze op het punt staat weer haar plekje te veroveren.
In 10 minuten tijd heb ik haar al 3x weggestuurd.Het is natuurlijk ook een heerlijk en vooral nieuw plekje om te slapen.
Hopelijk vind ze het na de geboorte van die kleine niet meer zo interessant.(net weer weggestuurd..zucht)

Het lijkt wel een sport te worden..wie het het langst volhoud en ik ben bang dat zij gaat winnen.
Ze zit nu op de grond en kijkt vol verlangen naar dat plekje..af een toe werpt ze een blik mijn kant op...kijkt ze nog??

Kijk en hier lig ik dan s'nachts over te piekeren..stom he?
Hierover en o,ja..over de maxi-cosi die nog steeds niet geleverd is...

mannen

Het is nu bijna half 11.
Nadat Mike naar zijn werk vertrok rond een uurtje of 6 ben ik op de bank in slaap gevallen.
Je kent het wel,zo'n diepe coma slaap waarin je de gekste dingen droomt die eigenlijk nergens over gaan.
Er staat een monster van een afwas naar me te kijken vanuit de keuken....waarom wast ie zichzelf niet eens af vandaag?
Mike is vandaag weer voor het eerst in weken naar zijn werk(met zijn pijnlijke hand)
Mike belde net om te zeggen dat hij weer last begint te krijgen en nu ibrufen aan het halen is ergens in de winkelstraat nabij zijn werk.....hmmm die zit waarschijnlijk binnenkort weer thuis.
Ik hou veel van Mike en vond het best gezellig om hem een tijdje bij me in de buurt te hebben maar na 4 weken op elkaars lip gezeten te hebben en aan te horen dat hij pijnlijke vingers heeft,vond ik het wel een verademing dat ik mijn zwangerschapsverlof nu eindelijk aan mezelf kon gaan besteden.
Gewoon rustig aan doen i.p.v de hele dag koken voor Mike zijn speciale dieet,me irriteren omdat ik het gevoel heb alles te doen in huis terwijl hij er ook nog is en ik tenslotte hoogzwanger....en hij..o.k een pijnlijke hand,maar ik moet me gaan voorbereiden voor iets dat niet eens dichtbij de pijnlijke vingers van Mike komt....bevallen!

Vanavond is partner avond van zwangerschapsyoga...daar mag hij me gaan masseren zoals hij dat straks misschien wel mag doen tijdens de grote dag....hij vertelde me helaas al een paar dagen geleden dat ie dat echt niet kan hoor met zijn hand..grrrrrrr
mannen!!!.....wat een pijngrens hebben die wezens zeg.
Dit is waarom wij kindjes kunnen krijgen en zij niet.

Ik had zo gehoopt op de laatste weekjes "handpijn"vrij te zijn....en niet de hele dag naar iemand te kijken die zijn vingers heen en weer wiebelt en vervolgens er allerlei theorieën op los laat..
Iemand die de show steelt met zijn hand verhaal wanneer de kraam consulent langs komt voor een kennismakingsgesprek....Daar zit zo'n vrouw toch niet om te wachten??ik ook niet trouwens...IK BEN ZWANGER!!!!

Ik heb geen makkelijke zwangerschap gehad en vind dat ik het wel verdien om er wat meer van te genieten,helemaal die laatste loodjes die toch al zwaar zijn....dan zit ik niet te wachten op een man die de show steelt met pijnlijke vingers...ik wil rust!!

zondag 21 februari 2010

wakker

Het is weer eens 5 uur in de ochtend en ik ben wakker.
Ik ben snif snif verkouden en mijn neus zit hierdoor dicht...kan dus niet meer slapen.
De laatste tijd moet ik echt de ideale omstandigheden hebben om te kunnen slapen..zoniet dan lig ik wakker.

Dan maar effe stomen,kopje thee drinken en een beetje achter de computer.
Mike zal zo ook wel opstaan want die moet weer werken...arme man.

Ik hoor de wekker net afgaan bij hem dus zal ik maar eens de lieve huisvrouw uithangen en een kop koffie voor hem zetten.

nu al een beetje moeder..

Koken,koken,koken,afwassen,stofzuigen,bed opmaken......
Ben de hele dag in de weer.
Mike is nu al een week of 4 thuis(i.v.m een probleem met zijn pezen in zijn hand) en dat is gezellig maar ik heb wel het gevoel alsof je dubbel zoveel doet om de boel schoon en opgeruimd te houden,2x zoveel afwas heb en nu dat mike op een speciaal dieet is waarbij hij veel verse groente moet eten ook nog eens de hele dag aan het koken ben om zijn honger een beetje te stillen.

Ik doe het allemaal zelf dat weet ik,maar dat mama gevoel om voor een ander te zorgen is erg actief aanwezig dus nu dat hij thuis is lijkt het erger te worden.
ik loop mezelf een beetje voorbij volgens mij.
En ik moet ook eerlijk bekennen dat ik er soms een beetje kribbig van word
Ik ga me dan een beetje irriteren aan dingetjes die ik bijv al vele malen gevraagd heb maar dan constant herhaald moeten worden omdat ze niet gebeuren.

Vanmorgen is eindelijk het hemeltje boven het ledikantje verlaagd(had ik pas een stuk of 5x gevraagd)
De brandmelders liggen al maanden in de kast en moeten opgehangen worden(pas 5x opgemerkt)
Er ligt een spikplinter nieuwe camera in de kast die hij nu echt eens moet gaan bekijken en uitproberen zodat hij straks na mijn bevalling weet hoe hij werkt en ik niet tussen het puffen door moet uitleggen welke knopjes hij moet gebruiken(pas 5x aangegeven),maar ligt helaas nog steeds in de kast.

Ik maak me waarschijnlijk druk om niks,maar ik denk dan bij mezelf ïk sloof de de hele dag uit met die dikke buik en ik kan je wel zeggen dat dit niet altijd meevalt en ik heb soms het idee dat hij niet echt ziet wat ik allemaal doe in een dag.
Wanneer hij dan wel tijd maakt voor zijn apple en niet voor de dingen die ik hem vraag en die steeds uitstelt dan geeft het me een gevoel dat ik niet gewaardeerd word.

Volgens mij hadden menig hoogzwangere vrouw al jankend tierend uit hun dak gegaan.
Nu valt dit bij mij gelukkig wel mee maar wanner ik wat kortaf ben dan is er niet erg veel begrip van het mannetje en vind hij dat al een enorme verandering die mijn zwangerschap terweeg brengt......Je moest eens weten hoe het ook kan zijn!!

Ja dit zijn ongetwijfeld allemaal hormonen die het extra vervelend maken en wanneer hij weer naar zijn werk gaat maandag zal ik wel weer wat meer rust krijgen(waar zwangerschapsverlof voor bedoeld is volgens mij).

Hopelijk neemt hij wel uit zichzelf wat meer van me over(zonder het altijd te moeten vragen)als ik straks bevallen ben.
Tuurlijk doet ie het meeste wel wanneer ik het hem vraag maar het is ook fijn wanneer dat niet altijd hoeft.Dan voel ik me niet zo'n moederfiguur.

Sorry hoor,lieverd als je dit leest en je je beledigd voelt want ik hou heel veel van je en je doet je best.
Ik ben nou eenmaal veel eisend de laatste tijd en het zou gewoon handig zijn als je een six sense had wat betreft mijn behoeften.

donderdag 18 februari 2010

voelen,meten,luisteren...

Vanmiddag had ik een afspraak bij de verloskundige.
Er werd gevoeld,gemeten en geluisterd.

Meneertje ligt al lekker wat lager en is dus al aan het indalen.
Verder ging ze hartje tekeer en moest het microfoontje van de doptone een toontje lager gezet worden.

Hij is ongeveer 33 cm en word nu geschat op ongeveer 2700gram.

Over 2 weekjes mag ik weer terug komen en daarna iedere week.

Tegen die tijd zal ik 37 weken zwanger zijn dus hoop ik daar ook niet meer zo vaak heen te hoeven.(niet dat ik het niet leuk vind om even naar zijn hartje te luisteren,maar ik vind het dan wel tijd om hem in het echt te ontmoeten)

woensdag 17 februari 2010

foto-shoot 34 weken







Nieuwe blog.

Hoera!! Brenda word mama!!!
23 Maart word onze zoon verwacht en alles is er klaar voor.
Na een hele moeilijke tijd gaat het nu eindelijk echt gebeuren en we kunnen niet wachten tot hij er is.
Het was geen gemakkelijke zwangerschap en ben daarom ook niet eerder begonnen met het schrijven van een blog.(op blogger dan he?- voor de hyvers zie origineel bericht)
Voor mij gaat het nu pas echt beginnen.
Ik ben met verlof,Geniet van mijn rust en kom langzaam weer tot mezelf.

Momenteel ben ik 35 weken zwanger en ik moet zeggen dat de laatste weken voorbij vliegen.

Vorige week hebben Michael en ik een foto shoot laten maken in Haarlem.(www.lessismorefotografie.nl)