driftige eigenwijs

Vallen en opstaan...ja het hoort bij het leven.
Zowel spreekwoordelijk als echt met blauwe plekken en gebroken armen en benen.

Maar wat is het toch lastig als het je eigen kind betreft,
Het liefst leg ik mijn huis vol met zachte matrassen en kussentjes om zijn val op te vangen.
Elk scherp hoekje er af schuren en alles wat los staat vastlijmen met superlijm.

Kniebeschermer om doen en hem met een helmpje op door het huis laten gaan.

ja het is moeilijk om je kind steeds te zien vallen(en ik kan je vertellen dat dit kind erg veel valt en zich bezeerd),om vervolgens net zo hard weer verder te gaan waar hij gebleven is.

daar staat hij dan aan de tafel met 1 handje in de lucht te zwaaien en te balanceren op zijn teentjes.

"Kijk eens mama..zonder handjes...
Kijk eens mama...zonder tandjes....."

En je heb er pas 4.....Oeps met zijn snuitje op de tafelrand.

de hele dag sta ik met mijn armen om hem heen te hangen klaar om hem op te vangen.
maar hij wilt er niks van weten.
Driftig slaat hij van zich af en vastgehouden worden door mama wilt hij al helemaal niet.

Zelf doen...dat zei ik nou ook altijd(nog steeds trouwens)

Zelf staan,zelf zitten,zelf eten en zelf mijn 4 tanden poetsen....nee ik wil geen hulp want ik ben al groot...hahahaha mijn kleine schaap.

Als papa thuis komt gaat hij glunderen en glimmen...dan laat hij zich vertroetelen door zijn grote papa...
Wanneer mama er bij komt voor een gezamelijke knuffel word ik boos weggeduwd(nee niet door papa..al moet die er hard om lachen)
Nathan wil zijn papa niet met mij delen en ik mag niet meedoen met hun knuffel moment.
Ik moet genoegen nemen met een duw en een boze blik....en een lachende papa.

De hele dag bescherm ik je met mijn leven.
Stank voor dank dus!!!....nou die stank is dan ook voor papa!!!!