ooohh papa toch...

Dat papa's niet altijd de laatste mode begrijpen is bekend en dat het aankleden van zo'n klein mannetje niet altijd makkelijk is,is ook nog wel te snappen.

Het valt ook niet mee om al die kleine ledematen in die kleine armsgaten en broekspijpen te wurmen....

maar soms is het resultaat wel heel erg "shocking"......

nee dit is geen grap en zeker niet zo bedacht voor een leuk kiekje.

papa dacht een scene uit de kleine zeemeermin na te spelen zeker!!
Arme Nathan....het is maar goed dat hij niet zo naar bed gestuurd werd ahahhaha.....
Gekke papa.

nieuw kleed

Gisteren zijn we naar de ikea geweest want ik wou graag een kleed hebben voor de huiskamer.
Ik dacht dat mijn "mont blanc"van een huiskamer wel gebaat zou zijn bij een kleurrijk kleed dat gewoonweg de helft van mijn kamer in beslag zou nemen.
Dus mijn missie was...een enorm kleed zoeken.

Missie geslaagd en eenmaal op de grond gelegd en trots bekeken te hebben(terwijl Nathan lag te slapen) werd het mannetje wakker.
Nathan werd naar beneden gehaald en op het kleed neergezet.Angstig keek hij naar mijn mooie nieuwe kleed.
Zijn handjes voorzichtig aftastend.....hup handjes in de lucht!.....En toen.....huilen..
Meneertje wilde het kleed niet aanraken en vooral niet kruipen op het kleed.
Eenmaal op het laminaat kroop hij snel weg van mijn kleed....
Nou dat is dan lekker dacht ik.

Ik een verhaaltje voorlezen vanaf mijn kleed in de hoop dat ik Nathan het kleed op kon lokken...
Vanaf het randje kijkt hij nieuwsgierig mijn kant op in de hoop een glimp op te vangen van een plaatje in het boek....maar het kleed op komen ho maar.

Dit kleed voelt niet lekker aan denk ik.
De streepjes zijn te druk misschien?

God zij dank was dit hele tafereel na een uurtje voorbij en kruipt en zit hij weer prinsheerlijk in mijn hele huis...ook op mijn mooie nieuwe kleed.

driftige eigenwijs

Vallen en opstaan...ja het hoort bij het leven.
Zowel spreekwoordelijk als echt met blauwe plekken en gebroken armen en benen.

Maar wat is het toch lastig als het je eigen kind betreft,
Het liefst leg ik mijn huis vol met zachte matrassen en kussentjes om zijn val op te vangen.
Elk scherp hoekje er af schuren en alles wat los staat vastlijmen met superlijm.

Kniebeschermer om doen en hem met een helmpje op door het huis laten gaan.

ja het is moeilijk om je kind steeds te zien vallen(en ik kan je vertellen dat dit kind erg veel valt en zich bezeerd),om vervolgens net zo hard weer verder te gaan waar hij gebleven is.

daar staat hij dan aan de tafel met 1 handje in de lucht te zwaaien en te balanceren op zijn teentjes.

"Kijk eens mama..zonder handjes...
Kijk eens mama...zonder tandjes....."

En je heb er pas 4.....Oeps met zijn snuitje op de tafelrand.

de hele dag sta ik met mijn armen om hem heen te hangen klaar om hem op te vangen.
maar hij wilt er niks van weten.
Driftig slaat hij van zich af en vastgehouden worden door mama wilt hij al helemaal niet.

Zelf doen...dat zei ik nou ook altijd(nog steeds trouwens)

Zelf staan,zelf zitten,zelf eten en zelf mijn 4 tanden poetsen....nee ik wil geen hulp want ik ben al groot...hahahaha mijn kleine schaap.

Als papa thuis komt gaat hij glunderen en glimmen...dan laat hij zich vertroetelen door zijn grote papa...
Wanneer mama er bij komt voor een gezamelijke knuffel word ik boos weggeduwd(nee niet door papa..al moet die er hard om lachen)
Nathan wil zijn papa niet met mij delen en ik mag niet meedoen met hun knuffel moment.
Ik moet genoegen nemen met een duw en een boze blik....en een lachende papa.

De hele dag bescherm ik je met mijn leven.
Stank voor dank dus!!!....nou die stank is dan ook voor papa!!!!

play date

Vandaag was een bijzondere dag voor Nathan(en mama) want vandaag was onze eerste real life ontmoeting met de kleine Quynn(en mama)...

Quynn is 6 dagen voor Nathan geboren en is de kleinzoon van een oud klasgenoot van het ROC waar ik mijn opleiding tot verzorgende gevolgd heb.
Mama vanQuynn en mama van Nathan hadden al contact met elkaar op hyves toen ze nog in de buik zaten.

Steeds dichter bij de uitgerekende datum werd er heftig heen en weer gehyved en werd er met spanning elkaars hyves in de gaten gehouden.
Quynn werd later verwacht dan Nathan maar kwam uiteindelijk veel vroeger en die van mij een week te laat.

Nu eindelijk na ruim 10 maanden hadden we dan onze eerste play date....

de eerste ontmoeting verliep vrij rustig.
Quynn net wakker nog in zijn slaapzakje en gewapend met fopspeen...en Nathan met zijn jas aan en zijn mister konijn in zijn handen(zijn waak/slaap konijn)
Na elkaar een beetje bekeken te hebben werd er voorzichtig gespeeld op de grond met de duplo van oma Quynn...
Nathan pakt een stukje gele duplo...Qyunn pakt het weer af van Nathan.....?????
Hummm denkt Nathan...dat ben ik niet gewend,dat er weer wat van me afgepakt word en begint gelijk te huilen.

Van alle kanten worden deze 2 kleine sterretjes gefotografeerd en verlichten de flitsers de kamer.
Qyunn gaat er eens goed voor zitten en laat zijn beste kant zien...Nathan heb ik helaas geen één keer lachtend op de foto kunnen krijgen.
Het is ook nogal wat allemaal...vreemd huis,vreemde mensen en dan ook nog eens net zo'n klein kruimeltje als hemzelf die je duplo uit je handen trekt hahaha...zou ik ook van huilen denk ik.

de mama's vonden het wel voor herhaling vatbaar,kleine Quynn vond dat volgens mij ook(of het maakt hem niks uit..?)...zolang mama Nathan hem maar niet meer zo in de lucht smijt want was toch niet zo leuk...
Nathan moet er nog een nachtje over slapen...of een paar weken.
met die winterslaap is hij zojuist begonnen.(oeps weer wakker...huilen geblazen)

follow the leader

=
De leeuw is los geslagen.
Kruipend word mijn huiskamer onveilig gemaakt.
Wat ooit een mooie,nette huiskamer was lijkt nu meer op een speeltuin.
Speelgoed ligt verspreid door het huis en het lijkt als of overal geluid uit komt.

Mijn meubels staan aan de kant geschoven zodat mijn kamer overzichtelijker word.
er staat een box.er ligt een verkeerskleed,er staat een wipstoel,een kinder eetstoel en mijn salontafel is nu versierd met plasic hoekbeschermers....

De katten rennen van de ene kant naar de andere en weten soms niet meer hoe ze kunnen onstsnappen aan het loslopend(kruipend) wild.
Overal liggen plukjes vacht...losgetrokken of gewoon door het in paniek de trap op vluchten.
De vluchtroutes zijn herkenbaar....door nagelkrassen op mijn vloer en plukjes haar...

Langzaam maar zeker is er een nieuwe leeuwenkoning het hol binnengeslopen om het koninkrijk te veroveren.
Zijn gebit bestaat al uit vier scherpen tanden die hij geregeld gebruikt
De andere lijken het niet zo heel erg te vinden en spelen geregeld met de nieuwe leider...

Ja dit was ooit een rustig huis...nu is het vol leven(en rommel).